Mwubani Primary School

Vanochtend om half negen vertrokken naar de Mwubani school. Tenga werkte vorig jaar nog in Gazi maar sinds januari dus hier. Voor mij een nieuwe school! We hebben een goed weekend gehad met zinvolle workshops over de Rose van Leary. Persoonlijk, situationeel leiderschap staan centraal ditmaal. Het weerzien met alle Kenianen is fantastisch en ik vind het bijzonder dat ik ze nog allemaal bij naam ken (de headteacher course bestaat inmiddels toch wel uit zo'n 30 personen. Het groeit, het verspreidt zich. Aan alles merk ik dat de Kenianen ons werk aan het over nemen zijn en dat was precies de bedoeling. De Kenianen uit de eerste schoolleidersopleiding leiden inmiddels de volgende groep weer op, en wij zijn inmiddels in de minderheid. Dat voelt goed; het is niet van ons, het is van hen! Ik voel me gezegend dat ik hier inmiddels voor de vijfde keer mag zijn en bemerk dat ik alle energie en aandacht uit kan laten gaan naar het programma. Hoewel het land vol blijft van verrassingen en de mensen me in positieve zin blijven bewonderen voel ik me er inmiddels zo thuis dat ik mezelf durf te zijn en niet meer bezig ben met aanpassen en afstemmen. Ik ben gewoon mezelf en dat vinden ze goed. De Kenianen en ik hebben dezelfde humor en we lachen wat af hier. Dat geldt trouwens ook voor de momenten die we samen op het resort hebben. We zijn maar met een klein groepje Nederlanders in de headteacher course maar we kunnen het prima met elkaar vinden en voelen elkaar goed aan. Vandaag op Tenga's school hebben we flinke stappen gezet en het geleerde in de praktijk kunnen brengen. Het werkte fantastisch! De dankbaarheid die ik in Tenga's ogen zie en woorden hoor, maken dat ik bruis van de energie. Het werken hier is vermoeiend in deze hitte en als ik terugkeer op het resort voel ik me moe, vies maar ook ontzettend voldaan! 

Wat fijn en bijzonder dat ik me zo thuis voel 8000 kilometer verderop! Lucky me!