De eerste dag van de headteachers course

We ontmoeten elkaar in Diani Forest Lodge. Op één headteacher na zijn ze er allemaal! De kenianen hebben er net zo naar uit gekeken als wij en het weerzien gaat gepaard met de speciale handdruk, omhelzingen en zelfs zoenen in een enkel geval. Een teken dat de Kenianen ons inderdaad hebben toegelaten en we een plekje in hun hart kregen. Het weerzien met Peter is heel fijn en ook de kennismaking met James voelt goed; een gedreven man die in januari werd overgeplaatst naar de Mwangulu school, en ondanks de drukte tijd heeft vrijgemaakt om zich in te lezen in het programma. Het onderwerp van deze module is onderwijskundig leiderschap; geen dagelijkse kost voor deze headteachers. Ze zijn veelal gericht op ondernemen en zorgen dat er genoeg inkomsten zijn om de school te kunnen draaien. Zo is het Peter gelukt om twee lokalen bij te bouwen in het afgelopen half jaar! En dat betekent dat hij niet meer hoeft te splitsen, zijn leerlingen kunnen nu allemaal de hele dag naar school! We praten over de mission en vision op hun scholen en er ontstaan waardevolle gesprekken. In zijn metaphor tekent Peter een prachtige Baobab boom waaronder kinderen zich beschermd en veilig voelen. Een plek waar de mensen uit de community elkaar ontmoeten en vinden om te zoeken naar oplossingen voor problemen die ze ontmoeten. James tekent een giraf met een lange nek die naar de groenste bladeren reikt in de boom: I want to improve! De vlekken op de giraf staan symbool voor de familys in de community. Immers: we doen het samen! De gemeenschap heeft hier zo’n belangrijke rol. En de Keniaan zal antwoorden als je hem vraagt: “Hoe gaat het met je?”: “Als het goed gaat met jou, gaat het ook goed met mij!”

De relatie naar de Quinn rollen uit module 1 wordt gelegd en we sluiten de dag af met het voorbereiden van een staffmeeting over een shared vision. Het worden coöperatieve vergaderingen waarbij de leerkrachten hun inbreng zullen hebben. Een rooster voor de week wordt gemaakt: op maandag en donderdag ga ik naar Mwangulu en op dinsdag en vrijdag zal ik naar Mwamose reizen. Althans: zo is het vandaag afgesproken.

De lunch tussen de middag laten de Kenianen zich goed smaken en ik verbaas me over de hoeveelheden die ze opscheppen. Als er eten is, eet je. Zo simpel is dat! Gekscherend noemen ze hun maaltijd: the kenian mountain.

Ik vertel hen dat ik a small eater ben, hoewel dat met mijn postuur natuurlijk niet helemaal geloofwaardig overkomt;-). We praten tijdens de lunch over hun gezinnen. James heeft 7 kinderen, de oudste zit nét op de secondary school en zijn jongste gaat bijna naar de nursery school. De drie dochters van Peter maken het gelukkig goed. Waardevol vind ik ook de gesprekken die ik voer over de dood en hoe je daarmee omgaat. Ik heb het idee dat ik elke minuut van de dag hier leer en dat coachen alleen maar lukt als je toegelaten wordt, als je bouwt aan een relatie wordt weer eens bevestgd. Terug in het hotel krijg ik de kans nog even met Ben en Jan te skypen. Heel bijzonder, zo ver weg en dan ineens toch zo dichtbij! Jammer dat ik geen aapjes kan laten zien maar dat komt hopelijk nog wel de volgende keer!

Ik vind het leuk jullie reacties en mailtjes te lezen en het voelt goed dat jullie vanuit Nederland zo met me mee leven en lezen!!! Dank jullie wel!!