Dag 4: Course at Forest Lodge

Lieve volgers van deze blog,

Vandaag waren we opnieuw in Forest Lodge. Gisteravond hebben we met z’n allen nog flink gestoeid over de invulling van vandaag en de aanpassingen die we nodig vonden.

Dat leidde tot rollenspellen om de Rose van Leary te verhelderen. The Dutch coaches begonnen met een rollenspel waarbij de Kenianen steeds moesten raden om welke rol het ging. Het kwartje viel en duidelijk werd dat actie altijd reactie oplevert én dat wisseling van rol bij de ander, ánder gedrag teweegbrengt.

Zeer zinvol en de Kenianen bedankten ons voor de oefening en vertaling naar de praktijk. Het gemak waarmee ze zelf de rollenspellen overnamen, verbaasde me. Zelfs de regie werd overgenomen en mijn hart maakte een sprongetje! Daar hoop ik steeds zo op, dat zij ons werk gaan overnemen, dat ze het zélf gaan doen. Vandaag merkte ik dat dat meer en meer gebeurde en het kleurde mijn dag! Natuurlijk wil ik niet naar Kenia om hen afhankelijk van mij, van ons te maken. Dat is ook niet nodig! We hebben te doen met competente mensen, die leergierig zijn en openstaan. Wat een heerlijkheid om met hen te mogen werken!

Het overnemen van ons werk krijgt ook daadwerkelijk gestalte. Met ons lopen vijf Keniaanse coaches mee die ons werk meer en meer gaan overnemen. Zo heeft Mzungu nu ook Peter en James als coachee. Wat een inspirerende man, en wat een goede coach! Fijn om met hem te werken en vandaag, vooral vanochtend, voelde ik dat ik wat meer kon en durfde los te laten.

Mzungu zal dinsdag ook aansluiten als ik in Mwamose ben.

Het schema voor de week is gemaakt:

Maandag Mwangulu (Peter komt ook)

Dinsdag Mwamose (James en Mzungu zijn er ook)

Woensdag: day off (helaas mogen we om veiligheidsredenen niet naar Mombasa, dit in verband met de aankomende verkiezingen)

Donderdag: Mwangulu

Vrijdag: Mwamose

Als we klaar zijn op Forest Lodge, is onze chauffeur er nog niet. Rob vraagt wie alvast een stuk wil lopen door het dorpje richting Mainroad. Ik loop met hem mee en ook Aad en Kees sluiten aan. Omdat iedereen het me altijd afgeraden heeft de straat op te gaan twijfel ik even en laat mijn rugzak achter; Hanneke zal hem meenemen het busje in. Geen moment voel ik me niet veilig. Te voet is de beleving toch weer anders en ik geniet van alles wat ik zie en hoor en ben opnieuw verbaasd over veel dingen.

Het gezang met alle herhalingen dat vanuit een houten kerkje klinkt…

De clubs en bars die we zien…

De supermarkt waar Rob voor 50 cent een tube tandpasta koopt; de verkoopster staat achter een hekwerk van tralies en natuurlijk betaalt een mzungu (blanke) meer dan de normale vraagprijs;-)…

De moslima met tapijt op haar hoofd (is daar niet een liedje van?)….

Op de kruising stappen we alsnog in het busje en rijden we met de rest mee terug naar het hotel. Het zou te ver zijn om het hele stuk te lopen en bovendien is het niet overal zo veilig als hier waar de mensen ons vriendelijk begroetten.

Een snelle duik in het zwembad doet ons afkoelen maar dan vlug door naar de douche om samen te kunnen bespreken hoe de dag was en ook: hoe we morgen op de scholen verder gaan met de huiswerkopdrachten. Dat wordt toch nog wel een zoektocht en een klus denk ik.

Morgen dus starten in Mwangulu. Ik stel me er maar alvast op in dat een rondleiding door het dorp en de veemarkt met de Masaaimensen deel uit zullen maken van ons programma. Wat ben ik blij dat ik het allemaal kan ondergaan zonder last te hebben van het programma wat in MIJN hoofd zit…

Ik heb er zin in!!!

Liefs, Christel

p.s.

Op verzoek van de kinderen van ’t Ven:

Een filmpje van een aap kunnen jullie z.s.m. vinden bij de video’s!