Dag 1: Op weg naar Afrika, Kenia!

Om 6.15 uur rijden we weg uit Mill om in Veghel Paul op te gaan halen. Zo rond 6.45 uur zwaai ik nog even naar een leeg en donker gebouw als ik langs ’t Ven rijd. Maf idee, dat ik daar de komende tien dagen niet zal zijn en in plaats daarvan zelfs vrijdagochtend al op een Keniaanse Primary School zal zijn. De reis is begonnen! Hans brengt ons naar het station in Den Bosch waar we om 7.45 uur de trein naar Schiphol nemen. Rond 9 uur begroeten we onze medereisgenoten. Dit keer gaan er directeuren mee die workshops gaan verzorgen en ook nog drie leerkrachten die in het Speciaal Onderwijs werken. T4T gaat zich oriënteren op Education in Special Needs.

En dan is er natuurlijk onze groep: de groep die de Headteacherscourse gaat verzorgen. Aad, Ruud, Paul, Rob, Kees, Hanneke, Sjannie en ik. Fijn dat Jan en Karin als trainers meegaan.

Het weerzien is goed en we staan te stuiteren op Schiphol: we willen gaan!!!

Na een kleine vertraging (er was te weinig ventilatie in het bagageruim?!) stijgen we op.

De films kunnen me niet echt boeien in het vliegtuig en ook van lezen en slapen komt niets. Mijn hoofd zit in Kenia en gelukkig zit ik naast een jongen die er geboren is en na drie jaar zijn familie weer zal ontmoeten. Er ontstaat een mooi gesprek.  Ook ontmoet ik een Keniaanse die teacher is op een Highschool en mijn mailadres vraagt met de bedoeling om te gaan uitwisselen.

Na een rustige landing in Nairobi stappen we zo snel als mogelijk over op het vliegtuig naar Mombasa. Valt niet mee, met twee controles, het ophalen van de bagage en opnieuw afgeven ervan. Rond middernacht landen we op Mombasa Airport en komen al snel de matatu’s aanrijden die ons naar Diani brengen.

Het gehobbel in het busje, volgepropt met mensen en bagage voelt vertrouwd. We hebben geluk en halen de Ferrie van 12 uur ’s nachts zodat we voor één uur in het hotel zijn. We worden gastvrij onthaald en in het restaurant staat een buffet (?!) voor ons klaar. Dan toch nog even mijn koffer uitpakken op de kamer waar een enorme duizendpoot van zo’n 15 centimeter me begroet, die ik zijn vrijheid buiten gun. Hopelijk heeft hij geen vrienden meegebracht.

Na een frisse douche (even eraan wennen dat ik niet uit de kraan mag drinken bij het tanden poetsen) voel ik de behoefte nog even deze reisdag op te schrijven. Afrika, Kenia: Ik ben er weer! De geur, het vuilnis langs de kant van de weg, de mensen op straat, honden die de straat oversteken, het chaotische verkeer, de apen bij het hotel, de krekels die ik hoor, de vele vriendelijke witte tanden in warme donkere gezichten, ik heb het gemist en ben blij weer hier te mogen zijn!

Morgenvroeg (vrijdag dus) mogen we de scholen in! De mensen uit onze groep die hier niet eerder waren worden ondergedompeld en ook ik mag weer even wennen aan de sfeer en de cultuur. Ik verheug me erop. En wat heerlijk dat er morgen kinderen en teachers zullen zijn! De staking is nl. voorbij en in het vliegtuig hoorde ik dat de loonsverhoging waarvoor ze staakten gerealiseerd wordt!