Eerste dag op de Mwamoseschool

Met een nieuwe chauffeur (helaas heeft T4T het contract met ons vervoersbedrijf moeten opzeggen wegens niet nagekomen afspraken) vertrek ik in een personenauto (best lekker,met vering over afrikaanse rode zandwegen) naar de Mwamose school. De chauffeur is er nog nooit geweest en het blijkt echt in de middle of nowhere te zijn. Een aantal keren vraagt hij onderweg de richting. Lastig dat de antwoorden wisselen steeds en het gebied steeds dunner bevolkt is. We verdwalen en van een weg is überhaupt geen sprake meer. Gelukkig komen we een geitenhoeder tegen die ons eindelijk wijst waar we moeten zijn. Bellen is geen optie; we hebben geen bereik. Als we bij de school aankomen vraagt Peter zich af hoe we toch zijn gereden. Ik snap er niks van dat we geen huizen zien maar wel 1000 kinderen op een school. Maar het belangrijkste is; we zijn er!!! Ik ontvang deze dag het symbolische geitje in drievoud; ik heb inmiddels zo'n last van mijn darmen dat ik blij ben dat ik geen thee hoef te drinken met melk. Peter heeft oploskoffie geregeld, cola, koeken, banaan, rijst, lamsvlees, een moeder van school heeft het klaargemaakt op een vuur waar ze ook kookt voor Standard 8 die binnenkort de KCPE toets moeten maken. De andere kinderen van school krijgen niets te eten maar Peter hoort volgende week of hij weer in aanmerking komt voor het food-programme. Dat is de vraag want in dit gebied is het waarschijnlijk niet slecht genoeg. De kinderen kunnen tussen de middag onmogelijk naar huis om te eten; ze lopen allemaal minimaal 4 kilometer. Ik krijg een uitgebreide rondleiding en de kinderen zingen de longen uit hun lijf en zeggen gedichten op. Er heerst een enorme discipline. Deze school kent zelfs een schoolbel (wat creatief zijn de Kenianen!! Van een blik en een stok wordt deze gemaakt). En de kinderen en teachers gaan op tijd naar hun klas. Dat is uniek hier als ik collega's beluister. Peter zou graag willen dat hij meer toegankelijk is voor collega's en dat ze niet bang voor hem zijn. Hetzelfde wenst hij de kinderen toe. Bij onze rondgang zie ik een leerkracht een jongen die zich een letter vergist 5 ferme tikken met de stok op zijn billen geven. Het raakt me en ik bijt op mijn tanden om niet in te grijpen. Sommige cultuurverschillen schokken me en ik vind het moeilijk om me te verplaatsen soms. In het nagesprek komt Peter tot het inzicht dat er een verband is tussen zijn wijze van benadering en het leerkrachtgedrag naar kinderen toe. We hebben een boeiend gesprek over straffen en belonen en met het cultuurverschil (hier liggen rangen en standen toch heel anders) komen we samen tot mooie ontwikkelpunten met concrete acties. Peter geeft aan dat hij veel leert van mijn benadering richting kinderen en team. Veel voorwaarden kloppen op deze school. Er is een strakke organisatie, discipline, de timetables kloppen, er is een taakbeleid, een winstgevend bomenproject maar ook: zwijgende kinderen die geen enkele vraag durven stellen. Een onderdanig team. Met Peter heb ik gelijkwaardige gesprekken die me boeien en de tijd vliegt. Ik krijg de kans het team te spreken en lunch met hen samen. Peter deed het voorkomen dat hij dagelijks de lunch verzorgt voor het team maar zij vragen vol hoop aan mij of ik vaker wil komen en zijn blij verrast dat ze eten krijgen....
Zodoende vertrek ik te laat en kom pas laat in het hotel terug. Waar Michiel aan de bar zit te glunderen; hij reist al 3 dagen door Shimba Hills en eindelijk zag hij vandaag olifanten. De foto's zijn prachtig!! We eten met z'n allen en luisteren naar elkaars verhalen. Ik kan tot nu toe samenvattend zeggen dat ik enorm veel leer hier; mezelf open stellen, vooroordelen aan de kant zetten, geen veronderstellingen doen en meer zintuigen inzetten. Peter vraagt me steeds om feedback en tips. Deze man is leergierig en niet onbelangrijk; we delen humor. Morgen komt Samson ook naar Mwamose als de weg, het werk en het weer het toelaten. Ik heb er zin in! Alweer! Ik word blij van deze stralende kinderen en vind het fijn hen morgen weer te mogen zien!!!

Steeds lees ik ‘s avonds de reacties op mijn weblog. Het lukt me niet iedereen persoonlijk te beantwoorden helaas. Maar wil wel graag de groepen op ‘t Ven bedanken voor de titel superheld! En; Nee ik doe de tas goed dicht groep 3 dus de apen hebben tot nu toe alleen nog bananen en broodjes uit het restaurant meegenomen! Het eten is soms erg wennen eerlijk gezegd. Maar als je bedenkt dat niet iedereen eten heeft mag ik heel dankbaar zijn! En aan de kleuters; ik mis jullie ook!!! En in het zwembad heb ik nu 2 keer een korte duik genomen maar we hebben het erg druk. In de zee heb ik woensdag gezwommen. Op de vrije dag heb ik gesnorkeld en dolfijnen gezien! Hier lezen de kinderen soms boekjes maar meestal wat de juf op het bord schrijft. Leuk dat Fatma de liedjes kon verstaan! Het regent hier soms ook! De eerste dagen best veel. Nu is het 30 graden maar je ziet er niks van; ik zit vooral binnen. Een speeltuin is er niet of ja toch een hele grote; kinderen bedenken veel en spelen met alledaagse dingen op alle plekken! Slim hè!

Heel veel groeten van juffrouw Christel.