De laatste dag met de Headteachers

Vanmorgen rond half negen vertrokken naar Forest Lodge. Het uitslapen was welkom want inmiddels voel ik me aardig moe. Die vermoeidheid verdween onmiddellijk op de plaats van bestemming. Het weerzien met de headteachers was geweldig!! En wat heerlijk dat Samson maar ook Peter er waren (ondanks de slechte wegen die moeilijk begaanbaar waren door de regen). Sommigen moesten wel 4 tot 5 uur reizen om er te kunnen zijn. Gisteren blijkt Samson 's middags nog op Peters school te zijn geweest. Hij heeft de teamvergadering bijgewoond en feedback gegeven. Peter kan leren van Samson; de kinderen op zijn school voelen zich vrijer om te spreken. Andersom heeft Samson gezien hoe een opgeruimde en gestructureerde school eruit kan zien. Ze hebben afspraken gemaakt voor collegiale consultatie. En de actieplannen zien er goed uit! Ik ben heel benieuwd of ik in maart de veranderingen kan waarnemen. Na afloop hebben we samen een boom geplant ter nagedachtenis aan de enige vrouwelijke nobelprijswinnares van Kenia die vandaag werd begraven. Door elk een schep zand te werpen ontstond er opnieuw verbondenheid. Bij de lunch heb ik me beperkt tot de rijst en aardappelen vanwege mijn maag. De Kenianen scheppen flink op en laten het zich goed smaken. De spullen die ik over heb (stiften, pennen, papier en post-its) laat ik achter bij Mr Francis. Die zorgt dat het daar terecht komt waar het het hardst nodig is. Hoewel afscheid nemen eigenlijk niet in de Keniaanse cultuur past, worden er warme handen geschud en emailadressen uitgewisseld. Terug in Diani Beach evalueren we op het strand. We constateren dat we ons thuis voelden in de groep en er waren voor elkaar; hard nodig als thuis zover weg is. Ter ontspanning nemen we een frisse duik in het zwembad en ik verbaas me over de activiteiten die het animatieteam blijkt te organiseren elke dag. We hebben er eerder niets van meegekregen. Wat ben ik een gelukkig mens dat ik het échte leven hier mocht zien en de Kenianen mocht ontmoeten. Een land dat voor verwondering zorgde bij mij, zorgde voor een open blik. Ik heb veel geleerd in Kenia, heel veel. Ik voel me bevoorrecht dat ik erbij mocht zijn. Het deed me goed te horen dat mijn inbreng door de Headteachers erg werd gewaardeerd en Samson en Peter kijken net als ik uit naar maart. Het zal dan waarschijnlijk niet regenen dus kan ik de scholen goed bereiken. En anders heeft Peter me beloofd mag ik achter op zijn motor en desnoods lopen we daar waar het niet anders kan maar ik móet komen. Zo meteen gaan we eten. Dan hebben we tijd om in te pakken en vannacht om 2.30 verlaten we het hotel. Niet te geloven dat ik morgen om volgens mij vier uur weer land op Schiphol. Ik zal moe zijn na een nacht geen slaap maar verheug me enorm op het weerzien met thuis. Hans, Kenza, Zara en natuurlijk Ben en Jan komen me ophalen! Ik heb ze gemist en nu het dichtbij komt kan het me niet snel genoeg gaan....

Dankjewel Hans voor het uploaden van mijn verslagen en voor het luisterend oor op moeilijke momenten, dankjewel lieve mensen hier voor wat jullie deden, dankjewel Peter en Samson dat jullie me toelieten. Dankjewel Minet voor het overnemen van mijn werk!!!! Dankjewel team en kinderen van 't Ven voor jullie interesse! Dankjewel aan de volgers van mijn log en tweets. Het was fijn jullie reacties te lezen!!! Dankjewel Roel en Anja dat jullie goed voor Ben en Jan zorgden. Dankjewel Jan dat je me benaderde om mee te gaan!

Ik voel me moe, voldaan, verrijkt en warm van binnen. Kenia heeft voorgoed een plaats in mijn hart!

Christel