Vis vangen, Training on Forest Lodge.

Ik keek uit naar de ontmoeting vandaag, de ontmoeting met James, Peter, maar ook de andere coaches in opleiding die ik nog ken van de vorige keer.

Ik had me voorbereid op binnendruppelende Kenianen en een hele late start van het programma. Maar niks ervan: iedereen is op tijd! We zijn compleet!! Om 9.00 wordt iedereen verwacht en om 9.15 uur al zijn we begonnen. Ik voel me er toch even ongemakkelijk bij. Ja, voor mij comfortabel om op tijd te starten, maar wiens norm wordt hier opgelegd?

Het weerzien voelt vertrouwd, warm en goed!

Peter, die al járen op de Mwamose school werkte, is overgeplaatst naar een andere school en heeft daar een bijzondere taak gekregen: de school scoort zwak en in hem is het vertrouwen gesteld dat hij de klus er kan gaan klaren. Hij sloot de course af met zeer goed gevolg en de inspectie koos hem zodoende uit. Gelukkig is hij er zelf ook  blij mee! Hier in Kenia gaan leerkrachten en directeuren niet over hun eigen werkplek namelijk en even voelde ik me schuldig over zijn overplaatsing. Gelukkig niet nodig dus!

Buitengewoon nieuwsgierig was ik naar “mijn” headteachers.

Ik weet het! Ik heb ze gezien en kennis met ze gemaakt!

Twee mannen zijn aan mij toevertrouwd:

Mwamshenga;

Hij is directeur van de Bodo school. Mwamshenga is 52 jaar (ziet eruit als 42) is al járen getrouwd met dezelfde vrouw en na lange tijd van ongewenst kinderloos zijn kreeg hij samen met haar een meisje: Fatuma! Fatuma is nu 9 jaar en als Mwamshenga over haar praat, stralen zijn ogen en lacht hij zijn witte tanden bloot.

Hij is nu 14 jaar schooldirecteur. En op dit moment werkt hij alweer 6 jaar op de Bodo Primary School. Over hoe hij dat werd vertelt hij het volgende verhaal. Als kleine jongen verloor hij zijn vader en moeder. Op zijn zesde was Mwamshenga wees en ging hij bij zijn ooms en tantes wonen. Hij wilde dolgraag naar school maar dat vonden zijn  familieleden niet nodig. Toen hij acht jaar was mocht hij uiteindelijk toch nog gaan, als hij maar liet zien dat hij zijn best deed. En dat deed hij! In korte tijd leerde hij lezen en schrijven en hij ging zo vlot door de leerstof heen dat hij zijn leeftijdsgenootjes weer bijhield, en vanuit “groep 3” werd over geplaatst naar het leerjaar waar hij kinderen trof van zijn eigen leeftijd. Hij bleef ambitieus en hard werken. Aan zijn familie liet hij zien hoe hij succesvol de secundary school afrondde en later de TTC (Teacher Trainer College). Ook als leerkracht hield voor hem het leren niet op, en van deputy (adjunct) promoveerde hij naar headteacher!!! Hij vertelt met trots dat hij in zijn familie het rol-model is en dat zijn kleine neefjes en nichtjes nu ook naar school mogen! Omdat Mwamshenga zijn ooms en tantes moet onderhouden heeft hij het niet breed maar wat ze voor hem gedaan hebben is onbetaalbaar dus het spreekt allemaal voor zich!

Tenga:

Tenga is 52 jaar (ziet er uit als 62). Hij is geboren in 1962 (the early of ’62, immers de exacte datum is niet bekend).

Hij is getrouwd en heeft 3 jongens: Mohammed, Jaro, Kacim en 2 meisjes: Fatuma en Zeinab.

Zowel Tenga als Mwamshenga zijn Moslim. Tenga is nu 15 jaar directeur en hij werkt nu op zijn vijfde school als headteacher.   Tenga vertelt dat zijn school aan de kust ligt, Bazi Primary School.

Hij wil de Mangroven aan de kust beschermen, immers de mangrove is een zuurstofrijke plant en voor het milieu is het nodig dat we die behouden. Ook is de mangrove een broedplaats voor jonge vissen. Het heeft Tenga moeite gekost om de community ervan te overtuigen dat het niet verstandig was om alles weg te kappen en de jonge vis te vangen. Uiteindelijk heeft hij bomen geplant en een visbroedplaats gemaakt. Hij genereert hiermee ook inkomsten voor de school. Een ondernemer dus? Ik ben benieuwd wat ik volgende week ga zien! Looking forward!

We spreken vandaag over de Quinn rollen en oefenen reflecteren op ons eigen gedrag. We bespreken het verschil tussen coachen, teachen, trainen. Omdat we zoeken naar voorbeelden uit de eigen praktijk vertelt Mwamshenga over een probleem op zijn school: één van de leerkrachten in zijn school is steeds een week absent, direct na het verkrijgen van het salaris. Hij drinkt dan namelijk alles op en is te dronken om te kunnen komen werken.  Mijn twee headteachers bevragen elkaar en komen uit bij een alternative:

Geef desbetreffende leerkracht voortaan op vrijdag toestemming om onder schooltijd het salaris op te gaan halen, dan kan hij het hele weekend drinken om vervolgens weer op maandag op school te kunnen zijn. Ik probeer er niets van te vinden maar dat valt nog niet mee.

Het was een boeiende dag met interessante gesprekken! Tenga is nieuwsgierig of het klopt dat wij de oudere mensen uit onze community plaatsen, een tehuis in? Hij begrijpt het niet: Wie haalt nu een kop en schotel uit elkaar? De ouderen kunnen hun wijsheid dan niet meer overdragen aan de jeugd?

We gaan veel in kleinere groepen uiteen en als we weer terugkomen in het lokaal kijk ik met trots, vereerd  en een goed gevoel om me heen. Wie ben ik toch dat ik in contact mag komen met deze mensen? Dat ik hun verhalen mag horen? Bij hen op bezoek mag komen? Hen mag coachen? En als ik dan nóg een keer de kring rondkijk zie ik het pas.  Ik had het de hele dag nog niet gezien: Karin en Jan als trainer. Wilma, Aad en ik als coach. En dan 6 Keniaanse coaches in opleiding, 5 Keniaanse coaches, 16 Keniaanse directeuren.

27 zwarte (ja, dat noemen ze hier zo gewoon) en 5 witte mensen.

Wat een verschil met de vorige course! En wat bijzonder dat ik erbij mag zijn!

We sluiten af en ik vraag aan Tenga en Mwamshenga wat ze vonden van de dag. Beiden spreken hun dankbaarheid uit dat ze mogen deelnemen en mij mogen leren kennen. Ze danken Allah dat ik hun coach mag zijn. Tenga bedankt mij met een compliment:

“Jij gaat ons geen vis geven, jij gaat ons leren hoe we zelf de vis kunnen vangen”.

Daar ga ik mijn best voor doen deze week!